پایگاه خبری اتاق تهران

سال 98 هنوز کاملا قابل پیش بینی نیست. به گفته کارشناسان و فعالان اقتصادی، وضعیت امسال بدتر خواهد بود و شاخص های اقتصادی افسارگسیخته تر خواهند بود. براساس صحبت های آنها، سیاست ارز ترجیحی هم که دولت به کار گرفت، شکست خورده است و باید فکری برای سال 98 کرد. کاوه زرگران، عضو هیات نمایندگان اتاق تهران  درباره سیاست ارز ترجیحی و پیش بینی سال 98 پرداخت.

به گفته رییس کل بانک مرکزی، سیاست ارز ترجیحی شکست خورده است. با توجه به اینکه این ارز ترجیحی در کالاهای اساسی که عموما کالاهای خوراکی هستند استفاده می شود، سال آینده چطور پیش خواهد رفت؟

برای کارآمدی سیاست ارز ترجیحی باید ابتدا سبد معیشتی خانوار را بررسی کرد. سهم بزرگ درآمد خانوار شهری کشور، حدود 26 درصد، برای خوراکی هزینه می شود. به این ترتیب از حقوقی که یک کارمند دریافت می کند، 26 درصد صرف هزینه های خوراکی می شود. این در حالی است که در سایر کشورها این عدد خیلی پایین تر از این است. در امریکا 8 درصد از درآمد خانوارها برای خوراکی هزینه می شود. در بیشتر کشورها این رقم حدود 13درصد است که می بینیم در ایران دو برابر این رقم هزینه می شود.

وضعیت را چطور پیش بینی می کنید؟

تغییر نرخ ارز، افزایش 80 درصدی را در هزینه و سبد معیشتی ایجاد خواهد کرد. حتی در بعضی کالاها این افزایش قیمت خیلی بیشتر از این خواهد بود. اما باید دید که دولت چه تمهیداتی اندایشه خواهد کرد و چه میزان درآمد اقشار ضعیف افزایش پیدا خواهد کرد. تمام این ها به بسته های حمایتی بستگی دارد که دولت می تواند ارائه دهد. اگر قرار است سهم 26 درصد هزینه خوراکی در سبد معیشتی خانوارها حفظ شود، دولت باید حقوق و دستمزد و یارانه های مستقیم را افزایش دهد. در غیر این صورت، این سهم افزایش پیدا کند و میزان بیشتری از درآمد خانوارها صرف هزینه خوراکی می شود. علاوه بر این، با توجه به شرایط رکود و تورمی که برای سال 98 پیش بینی می شود، شاهد این خواهیم بود که متاسفانه اوضاع بدتر و سفره مردم کوچکتر خواهد شد.

پس دولت مجبور به ادامه ارائه دلار 4200 تومانی است؟

سیاست ارز 4200 تومانی، سیاست غلطی بود که دولت اجرایش کرد. اما این مساله ریشه دوانده و اقتصاد را به خود وابسته کرده است. بنابراین برای اصلاح آن باید دید دولت چه تدبیری می کند. آیا می تواند بسته ای ارائه کند که پرداخت مردم در مواد خوراکی افزایش پیدا نکند یا خیر. اگر این اتفاق نیفتد، دسترسی مردم به غذا کمتر می شود و سفره هایشان آب می رود.