نشست اتاق مشترک ایران و روسیه با تمرکز بر بررسی مشکلات صادرات مواد غذایی به روسیه در اتاق ایران برگزار شد.

رئیس اتاق مشترک ایران و روسیه با اشاره به روابط خوب سیاسی ایران و روسیه گفت: روسیه در اروپای شرقی بزرگ‌ترین کشور مصرف‌کننده مواد غذایی است و از نقاط مختلف دنیا واردات دارداما ایران در این زمینه جایگاه خوبی ندارد.

اسدالله عسگراولادی با اشاره به 15 همسایه ایران و روابط اقتصادی با این کشورها گفت: در میان این 15 همسایه، مبادلات ما با روسیه از همه کم‌تر است.

عسگراولادی در مورد تأثیر تحریم‌ها در روابط اقتصادی ایران و روسیه گفت: تحریم‌ها بهانه است. ‌به‌غیراز تحریم‌ بانک‌های آمریکایی، تحریم دیگری نداریم اما روس‌ها خودشان ترجیح دادند از ما کم‌تر خرید کنند.

رئیس اتاق مشترک ایران و روسیه در مورد مشکلات توسعه روابط تجاری با روسیه اظهار اشت: شرایط بانکی، مالی، حمل‌ونقل و همچنین مشکلات صدور روادید بر سر راه توسعه روابط تجاری دو کشور است؛ به‌ویژه صدور روادید تجاری که بارها این مشکلات را در حضور وزرای روسی گفته‌ایم اما حل‌نشده است.

رئیس اتاق مشترک ایران و روسیه با اشاره به سفر اخیر خود به روسیه و بازدید از انبار یکی از فروشگاه‌های زنجیره‌ای مواد غذایی این کشور گفت: صاحب آن فروشگاه میوه‌های ایرانی را در کنار میوه‌های کشورهای دیگر به من نشان دادند و گفتند کیفیت و بسته‌بندی محصولات ایرانی ضعیف است.

عسگراولادی افزود: مورد دیگر این بود که ایرانی‌ها نمی‌توانند برای زمان طولانی و مستمر تعهد تأمین مواد غذایی بدهند. به‌عنوان نمونه خوستار ان هستند که قراردادهای خرید 12 ماهه مستمر برای فروش محصول منعقد شود.

شرکت‌ بزرگ فروش مواد غذایی در ایران وجود ندارد

عضو هیات مدیره اتاق بازرگانی مشترک ایران و روسیه، تحریم‌ها را دلیل مهمی در کاهش گردش تجاری میان روسیه و ایران دانست.

آندره لوگانسکی گفت: اقتصاد ایران و روسیه ساختاری شبیه به هم دارد فقط اقتصاد روسیه کمی بزرگ‌تر است.

لوگانسکی با تأکید بر تلاش دفتر اقتصادی سفارت مسکو برای تقویت رابطه اقتصادی با ایران گفت: سیستم فروش کالای غذایی در ایران و روسیه تفاوت بسیاری باهم دارند. در روسیه حتی یک فروشگاه مواد غذایی هم نمی‌بینید و تنها فروشگاه‌های بزرگ زنجیره‌ای وجود دارند.

عضو هیات مدیره اتاق بازرگانی مشترک ایران و روسیه با تأکید بر اهمیت امنیت غذایی برای کشور روسیه گفت: علی‌رغم تمایل زیاد،نمی‌توانیم با شرکت‌های ایرانی قرارداد ببندیم چراکه پراکنده هستند و یک شرکت بزرگ که بتواند با ما وارد مذاکره شود، وجود ندارد.

لوگانسکی در این زمینه افزود: مثلاً در سال 2015، روسیه از طریق یک هلدینگ بزرگ، 50 هزار تن گوجه‌فرنگی از ترکیه خرید. ما به شرکت‌هایی ایرانی نیاز داریم که بتوانند این حجم از محصولات غذایی را برای ما آماده کنند.

سهم اندک ایران از بازار مواد غذایی روسیه

در ادامه، رئیس کمیسیون کشاورزی اتاق تهران آماری در مورد ظرفیت‌های صادراتی ایران به روسیه ارائه کرد.

کاوه زرگران کل صادرات روسیه در سال 2016 را 285 میلیارد دلار عنوان کرد که در پنج سال قبل، 525 میلیارد دلار بوده و 46 درصد کاهش‌یافته‌ است. همچنین هلند و چین بزرگ‌ترین مقاصد صادراتی روسیه هستند.

زرگران در مورد رقم واردات روسیه هم گفت:  واردات روسیه در سال 2016، 182 میلیارد دلار بوده که نسبت به سال قبل که 316 میلیارد دلار است، 42 درصد کاهش‌یافته است. همچنین چین، آلمان و آمریکا بزرگ‌ترین کشورهای صادرکننده به روسیه هستند.

زرگران در مورد واردات محصولات کشاورزی و غذایی هم گفت: واردات موادغذایی روسیه در سال 2016 نزدیک 27 میلیارد دلار بود که بازار بسیار بزرگی برای صادرت مواد غذایی است.

دبیر کل کانون انجمن صنایع غذایی ایران میوه‌های خوراکی، آجیل و مرکبات را بیشترین کالاهای وارداتی روسیه عنوان کرد و گفت: ظرفیت‌های زیادی در این زمینه برای صادرت به روسیه وجود دارد.

 زرگران در مورد صادرت ایران به روسیه گفت: صادرات ما به روسیه در سال 91 معادل 499 میلیون دلار، در سال 92 معادل 317 میلیون دلار، در سال 93 معادل 286 میلیون دلار، در سال 94 معادل 173 میلیون دلار بوده و در سال 95 با رشد اندکی به 219 میلیون دلار رسیده که پس از نزولی چهارساله کمی رشد داشته است. میوه تازه، میوه خشک و آجیل، سبزی و صیفی‌جات اقلام عمده صادراتی ایران به روسیه بوده‌ است.

وی افزود: همچنین بیشترین سهم واردات محصولات کشاورزی و غذایی ایران از روسیه گندم بوده که در سال 95 به دلیل بخشنامه وزارت جهاد و ممنوعیت واردات گندم کاهش چشمگیری داشته است. روغن خام و آفتاب‌گردان و ذرت و جو در رتبه‌های بعدی هستند.

زرگران گفت: بازار مواد غذایی روسیه بازاری 27 میلیارد دلاری در حوزه کشاورزی و مواد غذایی است که سهم ایران از آن تنها 152 میلیون دلار است. سهم عمده این صادرات شامل محصولات سنتی پسته و کشمش می‌شود که از قبل وجود داشته‌است در حالی که این بازار باید توسعه یابد.