یونس ژائله: كشور سالانه به دو‌میلیون‌تن شكر نیاز داشته باشد و از این میزان، یك‌تن آن در داخل تولید شود، می‌توان یك‌تن دیگر را براساس ظرفیت كارخانه‌های تولید شكر، شكر خام وارد كنیم.

 هیچ شكی در این نیست كه ‌باید از تولید داخل، حمایت شود و توجه به این امر واجب است. اما صنعت تولید شكر در كشور با دو مشكل روبه‌روست.

اول اینكه به‌دلیل قیمت‌گذاری چغندرقند توسط دولت، تولیدكننده در مهلكه‌یی قرار می‌گیرد كه به هر قیمتی شده چغندرقند را بخرد تا بتواند كار تولید خود را انجام دهد. اما این موجب می‌شود كه قیمت تمام‌شده شكر داخلی، گران‌تر از شكر وارداتی و بالاتر از نرخ جهانی باشد. از طرف دیگر تولیدكنندگان داخلی شكر، این ظرفیت را ندارند كه تمام نیاز داخل به شكر را تامین كنند و برای رفع كامل نیاز داخل به شكر، ما ناچار هستیم كه از سایر كشورها واردات داشته باشیم. به نظر می‌رسد كه اگر در این شرایط، دولت زمینه‌یی را فراهم كند كه تولیدكننده داخلی به‌اندازه‌یی كه شكر تولید كرده است، معادل آن واردات داشته باشد و شكر خام وارد كند، می‌تواند در كاهش هزینه‌ها و تعدیل قیمت شكر در داخل موثر باشد.

به‌طور مثال اگر قیمت شكر داخلی كیلویی دوهزار‌تومان تمام شود و خود تولید‌كننده این امكان را داشته باشد كه شكر 1200تومانی را وارد كند، برای او به‌صرفه خواهد بود. اگر فرض كنیم كشور سالانه به دو‌میلیون‌تن شكر نیاز داشته باشد و از این میزان، یك‌تن آن در داخل تولید شود، می‌توان یك‌تن دیگر را براساس ظرفیت كارخانه‌های تولید شكر، شكر خام وارد كنیم. به این ترتیب این دو نوع شكر كه با دو قیمت به‌دست آمده، یك میانگین قیمت خواهند داشت كه می‌توان آن را به‌عنوان نرخ تعادلی درنظر گرفت كه در‌نهایت مصرف‌كننده می‌تواند شكر را با قیمت مناسب‌تری در اختیار داشته باشد و همچنین با این روش، تولیدكننده‌های شكر نیز متضرر نخواهند شد.  به نظر می‌رسد اگر دولت با قیمت‌گذاری كالاهای مختلف، سعی در حمایت از این صنایع دارد، باید سازوكاری را فراهم كند تا صنایع وابسته نیز به‌نوعی حمایت شوند و در مورد محصولی مانند شكر، تولیدكننده‌ها بتوانند در سطح جهانی رقابت و وضعیت بهتری پیدا كنند. با همه این توضیحات، ما به‌عنوان تولیدكننده ترجیح می‌دهیم كه نیاز شكر خود را از داخل تامین كنیم و تا جایی‌كه این تولیدكننده‌ها بتوانند نیاز ما را برطرف كنند، سراغ شكر وارداتی نخواهیم رفت اما زمانی‌كه محصول آنها تمام شود، ناچار به واردات شكر هستیم.  البته از آنجایی‌كه شكر وارداتی، خام است و باید طی مراحلی آماده‌سازی شود در‌صورت واردات شكر نیز تولیدكننده‌های داخلی برای تبدیل آن كمك خواهند كرد. درحالی‌كه این تولیدكننده‌ها تنها سه‌ماه از سال كار می‌كنند و مابقی زمان‌ها بیكار هستند، به این شكل می‌توان برای آنها اشتغال ایجاد كرد تا هم هزینه‌هایشان كاهش پیدا كند و درنتیجه قیمت تمام‌شده محصول، پایین بیاید و هم درآمد بیشتری كسب كنند.  به این شكل می‌توان هم از تولیدكننده داخلی و هم از صنعت و مصرف‌كننده‌ها حمایت كرد اما برای این كار لازم است سیاست‌گذاران در هر دو بخش نظراتشان را اعلام كنند. هرچند كه براساس سیاست مجلس شورای اسلامی، مسوولیت تولید و واردات شكر به‌عهده وزارت جهادكشاورزی گذاشته شده است و آنها باید در این خصوص تصمیم‌گیری كنند

منبع: خانه صنعت،معدن و تجارت ایران